اما ظاهرا دنیا فراموش کرده است که کره زمین گرد است و در همه جای این گوی آدم‌هایی زندگی می‌کنند که جزئی از بشریت هستند و آنها هم حق زندگی دارند. آنها هم مثل بقیه یک بار به دنیا می‌آیند و یک حق حیات دارند و یک عمر.
ظاهرا قانونگذاران حقوق بشر فراموش کرده‌اند که عراق و افغانستان و امروز و آن روز و دیگر روز هم «غزه»! روی همین کره خاک بخشی از بشریت هستند. در آنجا هم کودکانی هستند که حق زندگی دارند، حق دارند کودکی کنند و حق دارند که کودکی نکرده نمیرند! آنها هم حق دارند جزوی از همین بشری باشند که کلی برای آن دبدبه و کبکبه به راه انداخته شده و سازمانی به نام ملل یا دول! حقوق او را مشخص می‌کند و از اشاعه ظلم به او جلوگیری می‌کند ! برای او تصمیم می‌گیرد، به جای اوهم تصمیم می‌گیرد و کودکان غزه در حالی سر بر بالش سرد زمین می‌گذارند که در طرف دیگر زمین جام‌های خوشبختی برای حقوق بشر! به افتخار بر می‌خیزند و بیش از نیمی از دنیا دستشان بسته است، چون سازمان مللی داریم که در آن از حقوق بشر دفاع می‌شود اما با این تفاسیر که برخی از ملل در آن از قلم افتاده است!
تاریخ چنان با شتاب تکرار می‌شود که گویی کربلا به ما نزدیک شده است. 3سال پیش شهادت کودکان مظلوم «قانا» و مردم بی‌گناهی که به بهانه دفتر حزب‌الله در لبنان به خاک و خون کشیده شدند؛
بهانه‌ای بنی‌اسرائیلی که از ویرانه‌هایش اجساد نوزادان پیدا و شیون مادران بلند می‌شد... یادم می‌آید آن روز خبرنگار شبکه‌ای بیگانه از انقراض نسل حیوانات باغ وحش تل آویو ابراز تأسف می‌کرد، نمی‌دانم آن خبرنگار برای صحنه فلسطین امروز کدام تصویر را تأسف‌بار اعلام خواهد کرد؟
امروز در دنیا برای حقوق حیوانات چنان قوانین سفت و سختی وجود دارد که برای شکار برخی از آنها مجازات اعدام در نظر گرفته شده است و باز همین امروز نسل انسان را چنان وحشیانه به خاک می‌کشند که نمی‌توان کلامی برای ابراز تأسف پیداکرد.ای دنیا، تورا قسم به نام انسانیت، چشم‌هایت را بر این نوع عدالت نبند.
